Begin augustus was ik 10 dagen als vrijwilliger op De Vlierhof. Het was mijn eerste, en zeker niet mijn laatste, bezoek. Ik heb genoten van de prachtige plek, het fantastische eten en bovenal van de warme en inspirerende contacten met de bewoners, de andere vrijwilligers en gasten.
Naast wat klus-, opruim- en afwaswerk heb ik vooral heel veel tijd doorgebracht in Het Labyrint. De eerste keer dat ik Het Labyrint zag, dat was op mijn eerste dag op De Vlierhof, dacht ik dat het een stukje wilde tuin was of zo. Maar toen zag ik het bordje bij de ingang, ik las de tekst en zag ineens dat er een man aan het werk was. Dat was Dick en ik voelde wel een klik, met Dick en met Het Labyrint, dus ik vroeg: Wat ben jij aan het doen? Nou Dick was bezig Het Labyrint weer toegankelijk te maken. En dat was een hele klus, daar hoefde je geen tuinman voor te zijn om dat te kunnen zien. Ik had wel zin in een mooi fysiek buitenproject en Dick was blij met mijn hulp. En voor ik het wist was ik verknocht aan Het Labyrint.
Ik nam mij voor dat ik op de laatste dag op De Vlierhof ’s morgens het Labyrint wilde kunnen lopen. Elke dag maakten Dick en ik weer een aantal looppaden vrij. We strooiden op deze paden dan meteen houtsnippers, zodat de paden goed zichtbaar waren en ze vrij bleven van begroeiing.
In mijn 10-daags verblijf opende ik me voor de energie en de mensen op De Vlierhof en Het Labyrint opende zich stapje voor stapje voor mij.
Het pad van Het Labyrint leidt je naar het (je) centrum via 28 wendingen en van daaruit ga je de wereld weer in. Ik denk dat dit is waarom ik het zo inspirerend vond om aan en in Het Labyrint te werken. Ik wil vanuit mijn centrum (dat wat wezenlijk is voor mij) mijn bijdrage leveren aan de wereld. Dus regelmatig naar binnen gaan en van daaruit weer naar buiten. Dat is me weer een stuk(je) duidelijker geworden.
Op mijn laatste dag heb ik, samen met Dieuwke en Griet, Het Labyrint kunnen en mogen lopen. Dat was een hele mooie afsluiting van mijn mini-retraite.
Is Het Labyrint nu klaar? NEE, nog lang niet. Oke, het kan weer gelopen worden en het moet ook veel gelopen worden, zodat de paden niet alsnog snel weer overwoekerd worden. Maar naast de paden liggen 10 cirkels met vanaf de buitenzijde achtereenvolgens: St. Janskruid, moederkruid, aardbei, kruipende boterbloem, duizendblad, hondsdraf, salie, witte klaver, bastaardwederik en Robertskruid. Die hebben flink wat ander gezelschap gekregen en zijn ook regelmatig een kijkje gaan nemen op andere cirkels. En de buxusstruiken op de 4 windrichtingen hebben de buxusmot helaas niet overleefd en moeten dus vervangen worden. Ook het pad rondom heeft aandacht nodig.
Ik weet niet hoeveel werk mijn Labyrint-makker Dick de afgelopen weken nog verzet heeft, maar de klus zal zeker nog niet geklaard zijn. Sterker nog: Het werk aan het Labyrint is nooit klaar. Maar dat is eigenlijk alleen maar heel fijn.
Dus ben je of kom je de komende tijd op De Vlierhof, loop dan eens Het Labyrint. Hopelijk krijg je dan net als Dick en ik niet het corona-, maar het Labyrint-virus.
Groet,
Frans
